Ο διεθνής τύπος για την απόφαση αποχώρησης της Μέρκελ

Bloomberg: Ο ευρωπαϊκός Νότος μίσησε τη Μέρκελ, αλλά τώρα θα τη νοσταλγήσει

"Οταν τελικά η καγκελάριος Μέρκελ παραιτηθεί, η Νότια Ευρώπη θα έχει λόγους να τη νοσταλγεί" γράφει το πρακτορείο Bloomberg και προσθέτει: "Όταν η Angela Merkel ανακοίνωσε την αποχώρησή της, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που λυπήθηκαν στον ευρωπαϊκό Νότο. Από την Ελλάδα μέχρι την Ιταλία, η Γερμανίδα καγκελάριος υπήρξε η ενσάρκωση της ψυχρότητας της υπόλοιπης Ευρώπης έναντι όσων υπέφεραν από την κρίση. Κατά την διάρκεια της κορύφωσης της κρίσης το 2012, ο Τύπος της δεξιάς στην Ιταλία χαιρέτισε τη νίκη της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου επί της Γερμανίας με πρωτοσέλιδα προσβλητικά σχόλια για τη Merkel. Στην Ελλάδα, διαδηλωτές κατά των μέτρων λιτότητας συχνά την απεικόνιζαν με χιτλερικό μουστάκι, ή ντυμένη με ναζιστική στολή. Ωστόσο, όταν τελικά η καγκελάριος παραιτηθεί, η Νότια Ευρώπη θα έχει λόγους να τη νοσταλγεί"

Οπως τονίζει το Bloomberg "είναι αλήθεια ότι οι αμφιταλαντεύσεις της Μέρκελ ήταν αποφασιστικός παράγοντας για την επιμήκυνση της κρίσης, ενώ ποτέ δεν επέδειξε το απαραίτητο θάρρος για την διόρθωση των ελαττωμάτων της νομισματικής ένωσης. Ωστόσο η βραδύτητά της οφειλόταν περισσότερο στην διστακτικότητα των Γερμανών ψηφοφόρων παρά στην δική της διαβόητη επιφυλακτικότητα. Η Μέρκελ στήριζε ανέκαθεν το ενιαίο νόμισμα και προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που ενίσχυσαν την ανθεκτικότητά του. Είναι αβέβαιο αν ο όποιος διάδοχός της θα είναι το ίδιο θαρραλέος. Για τους επικριτές της Μέρκελ, τα λάθη της είναι εμφανή. Αντέδρασε πολύ καθυστερημένα στην ελληνική κρίση, υποκρινόμενη ότι το δημόσιο χρέος της χώρας είναι βιώσιμο, ενώ δεν ήταν. Στήριξε τα τρία προγράμματα διάσωσης που όμως συνεπάγονταν ακραία λιτότητα που πυροδότησε ένα ατελείωτο σπιράλ ύφεσης και αυξανόμενης υπερχρέωσης. Γενικότερα δεν ανέλαβε αποτελεσματική δράση για τα πολλά διαρθρωτικά ελαττώματα της νομισματικής ένωσης. Η ευρωζώνη εξακολουθεί να μην διαθέτει δικό της δημόσιο ταμείο που θα βοηθά χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες να μετριάζουν τις επιπτώσεις των οικονομικών κλυδωνισμών. Ως καγκελάριος επέμεινε στην πολιτική των συγκρατημένων μισθολογικών αυξήσεων και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, συνδυασμός που συνέβαλε στη δημιουργία ενός γιγαντιαίου πλεονάσματος στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, το οποίο συνέβαλε στην κρίση και δεν βοήθησε άλλες χώρες να ανακάμψουν. Όμως δεν πρέπει να παραβλέπεται η τεράστια πρόοδος που έχει πραγματοποιήσει η Ευρωζώνη την τελευταία δεκαετία. Τα προγράμματα στήριξης για την Ελλάδα, αλλά επίσης και για την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία και την Κύπρο, σηματοδότησαν την βαθμιαία αποκόλληση από την αρχή της μη διάσωσης. Η αρχή αυτή δεν αποτελεί απλά και μόνο διάταξη της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, αλλά και μια από τις προσφιλέστερες αρχές του γερμανικού κατεστημένου. Η Μέρκελ το αγνόησε και στήριξε την δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ενός μόνιμου ταμείου διάσωσης που μπορεί να διαθέτει τους άφθονους πόρους του με αντάλλαγμα προγράμματα προσαρμογής και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Ο άλλος τομέας όπου διαφάνηκε η ευρύτητα πνεύματος της Μέρκελ είναι η νομισματική πολιτική. Τα τελευταία επτά χρόνια η ΕΚΤ άλλαξε ταχύτητα. Πρώτα δημιούργησε την δικλείδα ασφαλείας με το πρόγραμμα για τις χώρες σε κρίση. Μετά εφάρμοσε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης για την αποφυγή αποπληθωριστικού σπιράλ. Βέβαια οι καινοτομίες αυτές ήταν ιδέα του Μάριο Ντράγκι και του διοικητικού συμβουλίου. Όμως ήταν η υποστήριξη της Μέρκελ αυτή που άνοιξε την πόρτα για τον διορισμό του Ντράγκι. Εκτός των άλλων, η καγκελάριος σεβάστηκε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ, αντίθετα με τον υπουργό της των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που έφτασε μέχρι του σημείου να την κατηγορήσει για την άνοδο των ακραίων κομμάτων στη Γερμανία. Είναι πιθανό ένας άλλος Γερμανός ηγέτης να είχε ενεργήσει αποφασιστικότερα για να στηρίξει τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης, ή για να εξηγήσει στους ψηφοφόρους τους λόγους για τους οποίους είναι προς το συμφέρον τους μια ισχυρότερη νομισματική ένωση. Η Μέρκελ έχει εκφραστεί ευνοϊκά για το μεγάλο μεταρρυθμιστικό σχέδιο του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν για την Ευρώπη, όμως έχει κάνει ελάχιστα για να τον υποστηρίξει. Όμως στην γερμανική πολιτική σκηνή η επιδίωξη για έναν ευρωπαϊκό φεντεραλισμό δεν αποφέρει οφέλη, όπως δείχνει η σοβαρή υποχώρηση των Σοσιαλδημοκρατών και η άνοδος του ακροδεξιού, ευρωσκεπτικιστικού AfD. Αξιοσημείωτη εξαίρεση αποτελεί το Κόμμα των Πρασίνων, που είναι ανοικτός την ιδέα των ευρωομολόγων. Προς το παρόν όμως, οι πρόσφατες εκλογικές επιτυχίες του φαίνεται να έχουν σχέση περισσότερο με την εγχώρια πολιτική ατζέντα παρά με το όραμά τους για την Ευρώπη. Υπάρχει λοιπόν κάποια ελπίδα για την ευρωζώνη μετά τη Μέρκελ. Ωστόσο, με την Ιταλία να βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τις Βρυξέλλες και με τον Μακρόν να αποδυναμώνεται στη Γαλλία, τα άστρα δεν ευνοούν ένα φεντεραλιστικό άλμα των Γερμανών. Μια εγωιστική και απομονωμένη Γερμανία αποτελεί μια ορατή πιθανότητα. Πολλοί στη Νότια Ευρώπη μπορεί να νοσταλγήσουν την γυναίκα που μίσησαν" εκτιμά το Bloomberg.

Times: Η άμεση απομάκρυνση της Μέρκελ από τη γερμανική πολιτική σκηνή θα σημαίνει απώλεια για την Ευρώπη.

Η «έξοδός» της καγκελαρίου Μέρκελ είναι πιο κοντά απ’ όσο η ίδια πιστεύει -μάλλον, θα παρακολουθήσει ως θεατής το μέλλον της κεντροδεξιάς, εκτιμούν οι Times του Λονδίνου. Κανείς δεν πιστεύει ότι θα ολοκληρώσει τη θητεία της, ότι θα συμμετάσχει ενεργά στο μέλλον της Ευρώπης ή ότι θα συνεχίσει να είναι σταθερός πυλώνας των φιλελεύθερων αξιών. Στο Παρίσι μπορεί να πιστεύουν ότι θα είναι ευκαιρία για τον Μακρόν να γίνει η φωνή της Ευρώπης. Αλλά υπάρχει κι άλλο σενάριο: χωρίς τη Μέρκελ το ευρωπαϊκό κέντρο μπορεί να καταρρεύσει και το ευρωπαϊκό εγχείρημα να κινδυνεύσει. Ο Μακρόν δε θα τα καταφέρει χωρίς αξιόπιστους εταίρους στη Γερμανία. Οι Σπαν και Μερτζ είναι σαφώς περισσότερο ευρωσκεπτικιστές απ’ότι η Μέρκελ . Επιπλέον, χωρίς τη Μέρκελ , τα μικρά κράτη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης θα βρεθούν εκτεθειμένα στη ρωσική επιρροή. Αν δεν καταφέρει να τοποθετήσει σύμμαχό της στην ηγεσία του CDU η παρουσία της δε θα κρατήσει πολύ. Η Γερμανία, η ισχυρότερη οικονομία στην ΕΕ, αυτοπεριθωριοποιείται. Η άμεση απομάκρυνση της Merkel από τη γερμανική πολιτική σκηνή θα σημαίνει απώλεια για την Ευρώπη.

Financial Times: Κάποιοι απ’ τους επίδοξους διαδόχους της Μέρκελ φιλοδοξούν να επαναφέρουν το κόμμα της προς τα δεξιά

Η καγκελάριος Μέρκελ μπορεί να «έσυρε» το CDU προς το κέντρο, τώρα, όμως, κάποιοι απ’ τους επίδοξους διαδόχους της φιλοδοξούν να το επαναφέρουν προς τα δεξιά,εκτιμούν οι Financial Times. "Αν υπερισχύει ο Σπαν θα είναι σαφής ένδειξη ότι το CDU θέλει να ξανακερδίσει τους ψηφοφόρους του που έχουν στραφεί στο AfD. Αλλά, και ο Μερτζ θα προσπαθήσει να ωθήσει το κόμμα προς τα δεξιά. Η επανάκαμψη παλιών αντιπάλων ίσως προδιαθέτει πολλούς να περιμένουν μια έντονη αντιπαράθεση αποκλινόντων οραματισμών για το μέλλον του CDU. Ωστόσο, ειδικοί πιστεύουν ότι δε θα τεθεί θέμα επιλογής ανάμεσα σε μια συντηρητική και μια φιλελεύθερη κοσμοθεωρία -δε θα διεξαχθεί ιδεολογική πάλη για την ψυχή του CDU. Στο τέλος, θα επιλεγεί ο υποψήφιος που είναι πιθανότερο να οδηγήσει το κόμμα σε νίκη στις εκλογές. Το CDU δεν είναι ιδεολογικό κίνημα, όπως το SPD, αλλά ένα κλαμπ που εκλέγει καγκελάριο -ο υποψήφιος που θα επικρατήσει θα είναι αυτός που θα εμπιστευτούν για να κυβερνήσει το κόμμα, και τελικά και τη Γερμανία, εκτιμά ο καθηγητής Γιούργκεν Φάλτερ του Πανεπιστημίου του Μάιντς .

Πηγή: ΑΠΕ