Τελέστηκε το 26ο μνημόσυνο των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού

Τελέστηκε σήμερα στην Εκκλησία Αγίου Δημητρίου στο Παραλίμνι, το 26ο εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο των ηρωωμαρτύρων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού.

Του μνημοσύνου προέστη ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχωστου Βασίλειος. Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Μάριος Πελεκάνος ο οποίος κατέθεσε στεφάνι εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιαδη.

Στο μνημόσυνο παρέστησαν και κατέθεσαν στεφάνι οι οικογένειες των ηρώων, ο Πρόεδρος του ΕΛΑΜ Χρήστος Χρήστου, βουλευτές της επαρχίας Αμμοχώστου, ο Δήμαρχος Παραλιμνίου Θεόδωρος Πυρίλλης, εκπρόσωποι της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και της Εθνικής Φρουράς. Στεφάνια κατέθεσαν φορείς και οργανώσεις της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου και εκπρόσωπος της πρεσβείας της Ελλάδας στην Κύπρο.

Τον επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο Υποστράτηγος Λουκάς Χατζημιχαήλ. Στον επιμνημόσυνο λόγο του ο Λουκάς Χατζημιχαήλ ανέφερε μεταξύ άλλων πως ο Τάσος Ισαακ και ο Σολωμός Σολωμού γαλουχήθηκαν και ανδρώθηκαν με την λευτεριά, ασυμβίβαστοι με την σκλαβιά ασυμφιλίωτοι με την ιδέα της μοιρασμένης μας πατρίδας.

Ο Τάσος και ο Σολωμός Έλληνες από τα γεννοφάσκια τους δεν νέρωσαν ποτέ των αθανάτων το κρασί που από μικρά παιδιά είχαν την ευτυχία να γευτούν και σταλιά σταλιά να πίνουν δημιουργώντας την προσωπικότητα τους στις γειτονιές και στις αλάνες των Κοκκινοχωρίων.

Το καταμαρτυρούν τα λόγια οι πράξεις και η ενεργός συμμετοχή τους σε κάθε αντικατοχική δράση, το καταμαρτυρούν και οι ίδιοι οι κατακτητές από τους οποίους ο Τάσος νεαρός φαντάρος έκλεψε τις σημαίες από το φυλάκιο τους για να τις κάψει την επομένη μπροστά στα έκθαμβα μα συνάμα φοβισμένα μάτια τους. Το καταμαρτυρεί η θυσία τους εκείνα τα καταραμένα πρωινά του Αυγούστου του 1996 το καταμαρτυρεί και η γη της Δερύνειας που ακόμη μοσχοβολά το αίμα τους.

Ο Τάσος και ο Σολωμός είναι οι σύγχρονοι δικοί μας Σπαρτιάτες που κορωνίδα των πράξεων τους, έθεσαν από τα νεανικά τους χρόνια το «νυν υπέρ πάντων η Πατρίς». Το μεγαλείο της ψυχής και του αλτρουισμού της αυτοθυσίας των δυο νέων που αφύπνισαν με την θυσία τους ένα λαό που μας θύμισαν και κάθε χρόνο τέτοια μέρα μας θυμίζουν μέσα στην ρουτινιασμένη και αραχνιασμένη φιλοπατρία μας πως ακόμη και σήμερα του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει.

Εκείνες τις μαύρες μέρες του Αυγούστου του 1996 ο Τάσος κι ο Σολωμός δεν έγιναν φίλοι με τον χάρο. Στα μαρμαρένια αλώνια της Δερύνειας αγνόησαν και περιφρόνησαν τον χάρο γιατί και οι δυο τους αγκάλιασαν αιώνια την λευτεριά ερωτευμένοι αθεράπευτα με την ζωή. Οι γενναίοι μια φορά πεθαίνουν.

Μετά την κατάθεση στεφάνων οι παρευρισκόμενοι έψελναν τον Εθνικό Ύμνο. Μετά το μνημόσυνο ακολούθησε τρισάγιο στο κοιμητήριο και κατάθεση στεφάνων στους τάφους των ηρωωμαρτυρων.

Μέλη της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ - Σολωμού το πρωί κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα στην Δερύνεια και κατέθεσαν στεφάνι.

Πηγή: Ραδιόφωνο ΡΙΚ, Σταύρος Χατζησάββας

M.X