Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Κύπρου Γεωργίου

† ΓΕΩΡΓΙΟΣ ἐλέῳ Θεοῦ,

Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καὶ πάσης Κύπρου,

Παντὶ τῷ Χριστεπωνύμῳ Πληρώματι τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Χάρις ὑμῖν καὶ Εἰρήνη ἀπὸ τοῦ ἐν Βηθλεὲμ τεχθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ ἐπὶ θρόνου Θεότητος» γεννᾶται σήμερον ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας «ἐν δούλου μορφῇ», στὴ Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, ἐπικυρώνοντας καὶ ἐπαληθεύοντας ὅλες τὶς Προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ τὴν προσδοκία τῶν Ἐθνῶν. Μὲ τὴν εἴσοδό Του στὸν κόσμο μας ἐπαναπροσδιορίζει τὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία καὶ δίνει σ’ αὐτὴν οὐσιαστικὸ περιεχόμενο καὶ σκοπό.

«Μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν» ὀνομάζει τὰ Χριστούγεννα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος στὴ σπουδαιότητά της καὶ στὴν ἐξ αὐτῆς προέλευση τῶν ἄλλων ἑορτῶν. «Γενέθλιον ἡμέραν τῆς ἀνθρωπότητος καὶ κοινὴν ἑορτὴν πάσης τῆς κτίσεως», τὴν ἀποκαλεῖ ὁ Μέγας Βασίλειος, ὑποδεικνύοντας ὅτι διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἀναδημιουργία ὅλης τῆς κτίσεως. Κι ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τὴν προσδιορίζει ὡς «σεισμὸν γῆς», ὑπονοώντας τὴν κατακρήμνιση τοῦ κράτους τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου.

Ἡ σάρκωση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο μυστήριο ὅλων τῶν αἰώνων, τὸ ὁποῖο δὲν συγκρίνεται οὔτε καὶ μὲ αὐτὴ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου. Τότε, ὁ Θεός, μὲ τὴν παντοδυναμία Του, ἐδημιούργησε τὰ πάντα ἐκ τοῦ μηδενός. Τώρα, «ὁ πανταχοῦ παρὼν» καὶ «ἀεὶ ὢν» γίνεται ὁ ἴδιος δημιούργημα.

Δοξολογοῦντες κι ἐμεῖς μετὰ τῶν Ἀγγέλων καὶ προσκυνοῦντες μετὰ τῶν Μάγων καὶ τῶν Ποιμένων «τὸν καθήμενον ἐπὶ τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἀνακείμενον ἐν φάτνῃ», καλούμαστε νὰ ἐγκύψουμε καὶ νὰ κατανοήσουμε τὰ κύρια μηνύματα τῆς ἑορτῆς:

• Τὸ «μέγα τοῦτο τῆς σωτηρίας μυστήριον» ἀποδεικνύει τὴν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἀποστάτη ἄνθρωπο. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστὴς μᾶς λέγει ὅτι «ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμῖν, ὅτι τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν κόσμον ἵνα ζήσωμεν δι’ αὐτοῦ» (Α΄ Ἰω. 4, 9-10). Μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ἐπῆλθε ἡ εἰρήνευση, ἡ συμφιλίωση καὶ ἡ καταλλαγὴ τοῦ ἐπαναστατημένου ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό. Αὐτὴ ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό, ποὺ ἔγινε διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, συνετέλεσε ὥστε νὰ ἀποκατασταθεῖ καὶ ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ πρὸς ἀλλήλους εἰρήνη καὶ ἀγάπη.

• Μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἀνακαλύψει τὸ ἀρχέτυπό του, τὴν ἀλήθεια τῆς ζωῆς του, τὸν πραγματικὸ προορισμό του. Παρέχει ὁ Χριστὸς τὸν ἑαυτό Του, τὴ ζωὴ καὶ τὴ διδασκαλία Του, ὡς παράδειγμα, προκειμένου νὰ μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νὰ νικήσει τὴν ἁμαρτία καὶ ὅλα τὰ θλιβερὰ συνακόλουθά της.

• Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ ἀποτελεῖ τὴν ἀσφαλέστερη ἐγγύηση ὅτι δὲν βρισκόμαστε πλέον μόνοι σ’ ἕναν κόσμο χωρὶς νόημα, πορευόμενοι, χωρὶς ἐλπίδα, «ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου» (Ματθ. 4, 16), ἀλλ’ ὅτι ὁ Θεός, ὁ Ἐμμανουήλ, εἶναι ἀνάμεσά μας, ὁδηγὸς καὶ συμπαραστάτης στὸν ἀγῶνα μας.

Μεγάλα, ἑπομένως, τὰ μηνύματα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Πλούσια καὶ χωρὶς μέτρο ἡ προσφερόμενη εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Ὡστόσο, γιὰ νὰ οἰκειοποιηθεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴ σωτηρία χρειάζεται καὶ ἡ δική του θέληση. Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἐνανθρώπηση καὶ τὸ ἀπολυτρωτικό Του ἔργο μᾶς ἔδωσε τὴ δυνατότητα τῆς σωτηρίας. Γιὰ τὴν πραγμάτωσή της χρειάζεται καὶ ἡ ἐλεύθερη βούληση τοῦ ἀνθρώπου.

Πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς προσφέρει τὴ δυνατότητα τῆς σωτηρίας. Κι ἂν πόλεμοι καὶ συγκρούσεις συγκλονίζουν ἀκόμα τὸν κόσμο, ἰδιαίτερα στὰ μέρη ποὺ ἀκούστηκε ὁ ὕμνος τῶν Ἀγγέλων «ἐπὶ γῆς εἰρήνη» κι ἂν λαοὶ στεροῦνται ἀκόμα τὴν ἐλευθερία τους, εἶναι γιατὶ οἱ ἄνθρωποι τοποθετοῦνται ἀρνητικὰ ἀπέναντι στὴν προσφορὰ τοῦ Θεοῦ, ἐπιλέγοντας «τὸ σκότος μᾶλλον ἢ τὸ φῶς». (Ἰω. 3, 19)

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας στερούμαστε, βάναυσα, κι ἐμεῖς στὴν Κύπρο, ἐδῶ καὶ πενήντα χρόνια. Παρὰ τὴν ἐπιδειχθεῖσα καλὴ θέληση καὶ τὴν πέραν τῶν ὁρίων ἀσφαλείας ὑποχωρητικότητα τῆς πλευρᾶς μας, ἡ κατοχικὴ δύναμη ἐπιμένει στὴν πραγμάτωση τῶν ἀνόσιων στόχων της ποὺ εἶναι ἡ κατάληψη καὶ τουρκοποίηση ὁλόκληρης τῆς Κύπρου.

Ἡ σημερινή, ἰδιαίτερα, μέρα μᾶς παραπέμπει στὶς αἰώνιες ἀξίες ποὺ μᾶς ὑπενθύμισε ὁ ἐρχομὸς στὴ γῆ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἔχουμε δημιουργηθεῖ «κατ΄ εἰκόνα» τοῦ Θεοῦ. Κύριο χαρακτηριστικὸ τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐλευθερία. Ἐλεύθερους μᾶς ἔχει δημιουργήσει ὁ Θεός. Ὅποιος ἀνέχεται τὴ δουλεία, ὄχι μόνον τὴν πνευματική, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐθνική, προσβάλλει τὴν «κατ’ εἰκόνα» Θεοῦ δημιουργία του. Κι ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διαμηνύει «ὑμεῖς ἐπ’ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε» (Γαλ. 5, 13), μᾶς δηλώνει ὅτι δὲν εἶναι μόνον ἡ πνευματική, ἀλλὰ καὶ ἡ κάθε εἴδους δουλεία μισητὴ στὸν Θεό.

Πέραν τῆς ὑποχρέωσης μας ὡς Χριστιανῶν νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά μας, ἐπιδιώκοντας μὲ κάθε μέσο τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν κατοχὴ καὶ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδας μας, ἔχουμε χρέος καὶ ἔναντι τῆς ἐθνικῆς μας καταγωγῆς. Οἱ Ἕλληνες διαβιοῦμε στὴν Κύπρο ἐδῶ καὶ 35 αἰῶνες. Δὲν μποροῦμε νὰ παραβλέψουμε αὐτὴ τὴν Ἱστορικὴ πορεία συμβάλλοντας μὲ τὴν ἀμέλεια ἢ τὴν ἀνεπάρκειά μας, στὴν τουρκοποίηση τοῦ τόπου.

Ἔχουμε τὴ γνώμη ὅτι δὲν ἔχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως τὴ σοβαρότητα τοῦ κινδύνου ποὺ μᾶς ἀπειλεῖ, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀντιμετωπίζουμε μὲ τὸν δέοντα τρόπο τὴν κατάσταση. Δυστυχῶς, ἡ δική μας πλευρὰ ἔχει αὐτοεγκλωβιστεῖ στὴν ἐπιδίωξη μιᾶς λύσης, ποὺ στηρίζεται στὴ λογικὴ ὅτι οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα διαβίωσης στὸ πλαίσιο ἑνὸς σύγχρονου κράτους κάτω ἀπὸ συνθῆκες ἐλευθερίας καὶ σεβασμοῦ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Κι αὐτὸ γιατί θεωροῦμε ὅτι ἡ Τουρκία εἶναι πανίσχυρη καὶ ἀποδεχόμαστε ὅτι θὰ πρέπει νὰ προβαίνουμε σὲ συνεχεῖς ὑποχωρήσεις πρὸς κατευνασμό της. Μὰ εἶναι εὐδιάκριτη καὶ ἡ κατάληξη μιᾶς τέτοιας πορείας, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν τουρκοποίηση ὁλόκληρης τῆς Κύπρου.

Ἀπευθυνόμαστε καὶ πάλιν πρὸς ὅλους: Τὶς Κυβερνήσεις Ἑλλάδος καὶ Κύπρου, ὅλες τὶς πολιτικὲς δυνάμεις Ἑλλάδος καὶ Κύπρου καὶ πρὸς ὅλο τὸ Ἔθνος. Ἕνα τμῆμα τοῦ Ἔθνους κινδυνεύει τὸν ἔσχατο τῶν κινδύνων. Ἐπιβάλλεται, μὲ εὐθύνη ἀπέναντι στὴν Ἱστορία καὶ τοὺς προγόνους μας, νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν κατάσταση καὶ νὰ προγραμματίσουμε τὸ μέλλον. Ὁ προγραμματισμός μας δὲν θὰ πρέπει νὰ ἔχει ὁρίζοντα τετραετίας ἢ πενταετίας, ὅσο καὶ οἱ ἑπόμενες ἐκλογές, ἀλλὰ τὸ διηνεκές. Ἕνας τέτοιος προγραμματισμὸς δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀφήνει περιθώρια ἐπιβολῆς τῶν τουρκικῶν ἀνόσιων ἐπιδιώξεων ἐπὶ τῆς Κύπρου. Θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἕνας προγραμματισμὸς ὅπως τὸν ὁρίζουν οἱ διαχρονικὲς ἀξίες τῆς πίστης καὶ τῆς φυλῆς μας, ὅπως τὸν ὁριοθετοῦν οἱ 35 αἰῶνες Ἑλληνικῆς παρουσίας μας στὴν Κύπρο καὶ ποὺ θὰ ἔχει στόχο του τὴν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδας μας.

Πρώτη καὶ ἐπείγουσα ἀναγκαιότητα πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε κινητικότητα, ἔστω καὶ λεκτική, γύρω ἀπὸ τὸ Κυπριακό, προωθεῖ μιὰν ὀρθὴ λύση. Ἡ πεῖρα 50 χρόνων ἔδειξε τὸ ἀτελέσφορο τῆς διαδικασίας τῶν διακοινοτικῶν συνομιλιῶν. Θὰ πρέπει ὅλοι μας, συντονισμένοι, νὰ ἐπανατοποθετήσουμε τὸ πρόβλημά μας ὡς πρόβλημα εἰσβολῆς καὶ κατοχῆς καὶ κάτω ἀπὸ αὐτὸ τὸ πρῖσμα νὰ ἐπιδιώξουμε τὴ λύση.

Ὡς πολῖτες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ ἀπαιτήσουμε καὶ γιὰ μᾶς, ὅλους τοὺς νόμιμους κατοίκους τῆς Κύπρου, ὅ,τι ἀπολαμβάνουν οἱ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι: Ἐλεύθερη διακίνηση, ἐγκατάσταση καὶ ἀπόκτηση περιουσίας σὲ ὅλη τὴν πατρίδα μας. Θὰ πρέπει μὲ σταθερότητα νὰ ἐπιμείνουμε σ’ αὐτὴ τὴν διεκδίκηση. Κάθε ἄλλη λύση ὁδηγεῖ στὴν τουρκοποίηση τοῦ τόπου. Ἂς μᾶς συνέχει ἡ εὐθύνη μας ἀπέναντι στὴν Ἱστορία. Καὶ νά ’μαστε σίγουροι ὅτι τὶς προσπάθειές μας θὰ εὐλογήσει καὶ θὰ ἐνισχύσει ὁ Θεός.

Μὲ τὶς σκέψεις αὐτὲς ἀπονέμουμε τὴν πατρικὴ εὐλογία μας πρὸς ὅλους, ἰδιαίτερα τοὺς ἐμπερίστατους: τοὺς ἀγνοουμένους μας, τοὺς ὁποίους δὲν θεωροῦμε, χωρὶς ἐνδελεχῆ ἔρευνα, νεκρούς, καθὼς καὶ τοὺς συγγενεῖς τους, τοὺς ἐγκλωβισμένους καὶ τοὺς πρόσφυγες συμπατριῶτες μας. Ἐπικαλούμενοι τὴν εὐλογία καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ πρὸς ὅλους καὶ κατὰ τὸν ἀνατέλλοντα, ἐντὸς ὀλίγου, νέον ἐνιαυτόν, διατελοῦμεν

Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου,

Χριστούγεννα 2024.

Μετ’ εὐχῶν διαπύρων ἐν Χριστῷ τεχθέντι

† Ο ΚΥΠΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ