Αγκαλιασμένοι και στο θάνατο

Οι ταυτόχρονες διπλές ταφές είναι ιδιαιτέρως σπάνιες και οι εν λόγω είναι από τις αρχαιότερες διπλές ταφές του κόσμου. 

Έχουν χρονολογηθεί με τη μέθοδο άνθρακα C14 ενώ η ανάλυση DNA έδειξε ότι τα οστά ανήκουν σε νεαρό άνδρα και γυναίκα. Σε στρώματα της Τελικής Νεολιθικής από το 4200 ως το 3800 π.Χ. αποκαλύφθηκαν επίσης: διπλή αδιατάρακτη, πρωτογενής παιδική ταφή σε αγγείο καθώς και αδιατάρακτη ταφή εμβρύου.

Το σπήλαιο Αλεπότρυπα, όπως προκύπτει από χρονολογήσεις, χρησιμοποιείτο από την Αρχαιότερη ως την Τελική Νεολιθική εποχή 6.000- 3.200 π.Χ. ως οικιστικός και ταφικός χώρος. 

Ανακαλύφθηκε ακόμα κυκλικό οστεοφυλάκιο, διαμέτρου τεσσάρων μέτρων με βοτσαλόστρωτο δάπεδο.

Επίσης, βρέθηκαν ανθρώπινα σκελετικά κατάλοιπα από δεκάδες άτομα όπως και κεραμική, χάντρες και εγχειρίδιο (μικρό σπαθί), χαρακτηριστικά ευρήματα της ύστερης Μυκηναϊκής εποχής. 

Εικάζεται ότι η περιοχή χρησιμοποιείτο για την μεταφορά και δευτερογενή ταφή ατόμων, γεγονός που την καθιστά μοναδικό παράδειγμα για την Μυκηναϊκή εποχή. Από την προκαταρκτική μελέτη φαίνεται ότι οι νεκροί βρίσκονται σε δευτερογενή απόθεση, μεταφέρθηκαν δηλαδή από την αρχική θέση ταφής τους στο «Ξαγκουνάκι».

Η αρχαιολογική έρευνα εντάσσεται στο πενταετές Ανασκαφικό και Μελετητικό έργο Διρού, που ολοκληρώθηκε το 2014. Επικεφαλής του προγράμματος ο επίτιμος έφορος Αρχαιοτήτων δρ Γ.Α. Παπαθανασόπουλος σε συνεργασία με τη διεπιστημονική ομάδα της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδας (υπεύθυνη δρ. Α. Παπαθανασίου). 

Επιμέλεια: Μαρία Τσαγγάρη
Πηγή: tovima.gr