Πρόωρες εκλογές και πολιτική κρίση στη Βόρεια Ιρλανδία

Ο κ. ΜακΓκίνες, ιστορική ηγετική φυσιογνωμία  των Ρεπουμπλικανών, παραιτήθηκε  την περασμένη εβδομάδα όταν η  Πρωθυπουργός και ηγέτιδα του Δημοκρατικού Ενωτικού Κόμματος DUP Αρλίν Φόστερ αρνήθηκε να εισακούσει το αίτημα για παραίτησή της. Τις εκλογές προκήρυξε ο Υπουργός Βόρειας Ιρλανδίας της κεντρικής κυβέρνησης του Γουέστμινστερ Τζέιμς Μπρόκενσαϊρ.
Το Sinn Féin απαίτησε την παραίτηση της κ. Φόστερ λόγω ανάμιξής της σε ένα πρόγραμμα ενθάρρυνσης επιχειρήσεων να περάσουν σε εξάρτηση από φιλικές προς το περιβάλλον πηγές ενέργειας, το οποίο ξέφυγε από τον προϋπολογισμό. Η κα Φόστερ, αρμόδια υπουργός όταν το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2012, κατηγορείται για υπερβολικά γενναιόδωρες επιδοτήσεις προς τις συμμετέχουσες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα οι Βορειοϊρλανδοί φορολογούμενοι να έχουν ζημιωθεί με περίπου 500 εκατομμύρια λίρες.
Αρκετοί πολιτικοί αναλυτές σχολιάζουν ότι η υπόθεση αυτή είναι απλώς  η αφορμή για τη διάλυση του  συστήματος διαμοίρασης της εξουσίας μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Ενωτικών στη Βόρεια Ιρλανδία. Οι διαφορές μεταξύ του DUP και του Sinn Féin αφορούν επίσης το Brexit (με το πρώτο να υποστηρίζει την έξοδο από την ΕΕ και το δεύτερο να εναντιώνεται έντονα), τη νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών, τη χρηματοδότηση μαθημάτων της ιρλανδικής γλώσσας, αλλά και το πώς διερευνώνται οι δολοφονίες από παραστρατιωτικούς κατά την περίοδο των Ταραχών στη Βόρεια Ιρλανδία.
Σε περίπτωση που οι πιο πρόσφατες  δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν και  το DUP μαζί με το Sinn Féin κληθούν και μετά από τις πρόωρες εκλογές να σχηματίσουν τοπική κυβέρνηση, τότε θα απαιτηθούν λεπτές και πιθανώς χρονοβόρες διαπραγματεύσεις για να αποκατασταθεί η πολιτική ομαλότητα.
Οι εξελίξεις υπενθυμίζουν το πόσο εύθραυστη είναι η ειρήνη που  επικρατεί στη Βόρεια Ιρλανδία μετά από τη Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής του 1998 που καθόρισε το αποκεντρωμένο σύστημα διακυβέρνησης. Το 2002, λόγω παραίτησης των Ενωτικών, η λειτουργία της τοπικής Εκτελεστικής Εξουσίας είχε ανασταλεί και η διακυβέρνηση της Βόρειας Ιρλανδίας είχε περάσει ξανά στην κεντρική κυβέρνηση του Λονδίνου, συγκεκριμένα στο Υπουργείο Βόρειας Ιρλανδίας. Η περίοδος αυτή διήρκεσε τελικά πέντε χρόνια.

Πηγή: Θανάσης Γκαβός, ΡΙΚ Βρετανία